วันเสาร์ที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

กาจับโลง + สนธิสัญญาอสูร + นางเพลิง : หนังสือใหม่ของ Bookvirus (บุ๊คไวรัส) เล่ม 3 - เล่ม 5



3 รส 3 สไตล์ กับหนังสือฉบับพกพาไปไหนไปด้วย ที่เราภูมิใจนำเสนอ
โดยเน้นนักเขียนไม่คุ้นหู แต่ฝีมือเต็มพิกัดด้วยความแปลกใหม่สดซิงๆ
ที่เหล่านักเขียนบรรจงร้อยเรียงอักษรจนเป็นที่รู้จัก
ไปทั่วโลกด้วยผลงานระดับ A + + + + + + + + + + +
พิมพ์จำนวนจำกัด

ร่วมเป็นกำลังใจและเป็นเจ้าเข้าเจ้าของได้แล้ววันนี้

ในงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติ
ณ ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิตต์

ระหว่างวันที่ 15-25 ต.ค. 52 ที่บูธ :

Alternative Writers โซน C1 ชั้น 1 O15
ระหว่างบรรทัด โซน Atrium W01 (ร้านอยู่หัวมุม)
ฟ้าเดียวกัน / วารสาร อ่าน โซน C2 ชั้น 1 O59
คมบาง โซน C1 ชั้น 1 M32
และที่ร้าน Kinokuniya สาขาพารากอน กับ สาขาอิเซตัน จ้า

ข้อมูลหนังสือ

บุ๊คไวรัส 3 : กาจับโลง (มี 2 ปก)
ราคา 99 บาท


2 เรื่องสั้นแปลแนวแฟนตาซีที่ประหลาดที่สุด จาก 2 นักเขียนระดับโลก ซาเดก เฮดายัต จากประเทศอิหร่าน กับผลงาน “เลือดสามหยาด” และอีกหนึ่งนักเขียนแดนยูโกสลาเวีย ดานิโล คิช “สารานุกรมชีวิตผู้ตาย”
ร่วมแปลโดยท่านพ่อของพ่อทางภาษาระดับเทพ : แดนอรัญ แสงทอง

บุ๊คไวรัส 4 : สนธิสัญญาอสูร (มี 2 ปก)
ราคา 130 บาท


เปิดน่านฟ้าวรรณกรรมแปลชิ้นเอก จากปากกาของ เฟลิซแบร์โต้ แฮร์นานเดซ
(อุรุกวัย), ซลาโฟเมียร์ โมรเช็ค(โปแลนด์) และ โจนาธาน โบมบาค (อเมริกา)
เพียงคำโปรยหน้าปก “ ประเดิมเรื่องสั้นจาก Felisberto Hernandez ครูใหญ่ของ
นักเขียนอย่าง Gabriel Garcia Marquez, Julio Cortazar และ Italo Calvino”
ก็น่าสนใจไม่น้อย ถ้าอย่างงั้นอุดหนุนอีกสักเล่มนะคะ


บุ๊คไวรัส 5 : นางเพลิง
ราคา 130 บาท


รวมเรื่องสั้นแปลสาวแสบเอเชียปะทะยุโรป ผลงานของ แอนนา คาแวน
(อังกฤษ), ฉาน เสว่ (จีน) และ โจ คียุง รัน (เกาหลี) ที่ชีวิตจริงของพวก
เธอรันทดยิ่งกว่าละคร แต่เธอก็ยืนหยัดอยู่ได้ สวนอักษรของพวกเธอจะ
วิลิศมาหลา แปลก หรือจิตตก คุณต้องพิสูจน์เอง และโดยไม่
ได้นัดหมายคุณเธอต่างปลื้มท่านพี่ ฟรานซ์ คาฟก้า อีกต่างหาก
เล่มนี้ บก. ฟิล์มไวรัสอุทิศแด่ แก๊ง ชาร์ลี แองเจลส์ แห่งบางกอกประเทศไทย
***********************************
และพบกับหนังสือในโครงการใกล้คลอด เร็วๆ นี้
· บุ๊คไวรัส 6 ขวัญตายาหยี และ
· La Maladie de la Mort ของ Marguerite Duras แปลจากต้นฉบับภาษาฝรั่งเศส

(Bookvirus ร่วมมือกับวารสาร อ่าน)
***********************************
ข้อมูลเพิ่มเติม


ปล. ทีมงานฟิล์มไวรัสมีแค่หยิบมืออาจแจ้งข่าวไม่ทั่วถึง จึงขอฝากสหายรัก
ทุกท่านช่วยประชาสัมพันธ์ต่อด้วยนะคะ - ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ค่ะ-

วันศุกร์ที่ ๒๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

กาจับโลง BookVirus 03 (มีงานแปลชิ้นใหม่ของ แดนอรัญ แสงทอง)




ก า จั บ โ ล ง
Bookvirus
ฟุ้ง 03
(กรกฎาคม 2552)

ราคา 99 บาท มีจำนวนจำกัด

ห่างหายไปพักใหญ่ บุ๊คไวรัสกลับมาอีกครั้งตามคำเรียกร้อง !!!!!

หนังสือน้องใหม่ล่าสุดของฟิล์มไวรัส ทำไมต้องเป็น “กาจับโลง” ก็เพราะมันออกแนวหลอนๆ สะกิดระทึกขวัญหน่อยๆ คลุกเคล้าด้วยละอองความแปลกประหลาด จากสองเรื่องสั้นแปลจากนักเขียนระดับโลกอย่าง ซาเดก เฮดายัต “เลือดสามหยาด” เจ้าของผลงาน “ฝันสีดำ” ที่ได้ชื่อว่าประหลาดที่สุดในโลก เรื่องนี้จะให้คนอื่นแปลไม่ได้เด็ดขาด ต้องเป็นคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่จะเข้าถึงอรรถรส เขาคนนั้นก็คือ แดนอรัญ แสงทอง


และอีกหนึ่งนักเขียนแดนยูโกสลาเวีย ดานิโล คิช “สารานุกรมชีวิตผู้ตาย” เพียงแค่ชื่อก็ท้าทายสายตา งานเขาแปลกยิ่งกว่า แปลกจนไม่รู้จะพูดอย่างไรได้ถูกต้อง คุณต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วล่ะ แปลโดย ธิติยา ชีรานนท์

จำหน่ายวันแรก หน้างาน Lav Diaz (Death in the Land of Melancholia : Lav Diz Retrospective in Thailand) วันที่ 31 ก. ค. และ 1 ส.ค. ที่ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร (BACC) และในวันที่ 2 ส.ค. ที่ Bangkok Code (สถานีรถไฟฟ้าสุรศักดิ์)

และจำหน่ายที่ร้านคิโนคูนิยะ สาขาพารากอน และสาขาอิเซตัน

จับจองด่วน !! มีจำนวนจำกัดนะคะ

วันพุธที่ ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๒

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 11 ย้อนรอย

เย็นวันหนึ่ง ฮาฟีสเล่นทรายที่หลังบ้าน จนได้ยินเสียงอาซาน มัฆริบ อาบ๊ะจึงเรียกให้ฮาฟีสขึ้นบ้าน เพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ

อาบ๊ะ – ฮาฟีส ฆือละ เดาะฮ์ กี มานี บูเละ เดาะฮ์ ตาฆี แซแต ตูแบะ มารี ล๊า
(ฮาฟีส มืดแล้วนะ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวซาตาลออกมานะ)

ฮาฟีส – ฮาฟีส บาจอ บิสมีละฮ์ เดาะฮ์ ตาฆี แซแต ลารี ฮือ !
(ฮาฟีส อ่านบิสมิลละฮ์แล้ว เดี๋ยวซาตาลก็หนีแล้ว)

อาบ๊ะ - ! ? ! ?

หมายเหตุ : อาบ๊ะเคยสอนไว้ว่า หากไปที่มืด ๆ หรือรู้สึกกลัวให้อ่านบิสมิลละฮ์ แล้วซาตาลจะไม่เข้าใกล้

ภาษาไทย = = = = = => ภาษามลายู
อาซาน = = = = = = => เชิญชวนให้มาละหมาด
มัฆริบ = = = = = = = > เวลาละหมาดตอนหัวค่ำหลังพระอาทิตย์ตกดิน
บิสมีละฮ์ฯ (บิสมีละฮ์ฮิลรอฆ์มานิลรอฆ์ฮีม)= = = = = = > ด้วยพระนามของอัลลอฮ์ ผู้ทรงเมตตาเสมอ
ฆือละ = = = = = => มืด
กี = = = = = => ไป
มานี = = = = = => อาบน้ำ
บูเละ = = = = = => ได้
ตาฆี = = = = = => เดี๋ยว
แซแต = = = = = => ซาตาน (สิ่งชั่วร้าย)
ตูแบะ = = = = = => ออก
บาจอ = = = = = => อ่าน
ลารี= = = = = => หนี

วันจันทร์ที่ ๑๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 10 : รู้จักหน้าที่มั๊ย ?

คำวันหนึ่ง อาบ๊ะนั่งอ่านหนังสือ ฮาฟีสก็นั่งเล่นอยู่ข้างๆ ซักพักก็ได้ยินเสียงอาซาน ได้เวลาละหมาดอีซา อาบ๊ะก็ยังคงนั่งอ่านหนังสือเพลิน จนกระทั่ง 20 นาที ผ่านไป อาบ๊ะคงจะนึกได้ รีบวางหนังสือแล้วชวนฮาฟีสไปละหมาดอีซาที่สุเหร่า

อาบ๊ะฮาฟีส กี สมาแย ดืองา อาบ๊ะ เดาะห์
(ฮาฟีส ไปละหมาดกับพ่อมั๊ย)

ฮาฟีสเตาะเซ ออแร มาแย ซูเด๊าะ เดาะห์
(ไม่ไปหรอก เขาละหมาดเสร็จหมดแล้วแหละ)

อาบ๊ะ- ตาฮู มานอ
(รู้ได้ไง)

แล้วอาบ๊ะก็รีบผลุนผลันออกไป แป๊บนึงก็เดินกลับมา

อาบ๊ะ - เฮ้อ ! เตาะแด ฮาฟีส ตาฮู มานอ กาตอ ออแร สมาแย ซูเด๊าะ เดาะห์
(เฮ้อ ! ไม่ทัน ฮาฟีสรู้ได้ไงว่าเขาละหมาดเสร็จหมดแล้ว)

ฮาฟีส - แดะปง ฮาฟีส เดาะ บูยิง ออแร บาจอ
(ก้อ ฮาฟีสไม่ได้ยินเสียงคนสวดละหมาดนี่)

อาบ๊ะ - เฮ้อ ! ซาแย เตาะแด สมาแย บีลอ บีลอ ฮาฟีส รอยะ กาเตะ ล๊า กาตอ ออแร สมาแย เด๊าะ
(เฮ้อ ! เสียดายจังไปละหมาดไม่ทัน ทีหลังฮาฟีสเตือนพ่อบ้างซิว่าคนเขาละหมาดแล้ว)

ฮาฟีส - ตาฮู กาปอ อาบ๊ะ เตาะ ตาฮู หน้าที่ บีลอ บีลอ บอ บูยิง ออแร แบ อาบ๊ะ กี สมาแย ดูลู ล๊า ปะตู๊ กอฮอ มารี บาจอ ซูระ มูลา บูเละ
(ไม่รู้อะไร พ่อ ไม่รู้จักหน้าที่เลย ทีหลังเวลาได้ยินเสียงเขาอาซาน พ่อก็รีบไปละหมาดก่อนซิ แล้วค่อยกลับมาอ่านหนังสือใหม่ก็ได้)

อาบ๊ะ - ? ! @ # $ & ? (เพล๊ง ! หน้าแตก ถูกลูกอบรม)

อูมี - (ฝ่ายซ้ำเติม) ฮ่ะ ฮ่า เป็นไง บ๊ะ นักศึกษาปริญญาโท ถูกเด็กอนุบาล 1 อบรมสั่งสอน รู้สึกไงบ้าง อึ้งกิมกี่เลย ฮิ ฮิ

ภาษาไทย = = = = = => ภาษามลายู
กี = = = = = => ไป
สมาแย = = = = = => ละหมาด
ดืองา = = = = = => กับ, ได้ยิน
เตาะเซ = = = = = => ไม่
ออแร = = = = = => เขา, คน
ซูเด๊าะ เดาะห์ = = = = = => เสร็จแล้ว
ตาฮู มานอ = = = = = => รู้ได้ไง
เตาะแด = = = = = => ไม่ทัน
กาตอ = = = = = => ว่า
เดาะ บูยิง = = = = = => ไม่ได้ยิน (บูยิง = ได้ยิน)
บาจอ = = = = = => อ่าน
ซาแย = = = = = => เสียดาย
บีลอ บีลอ = = = = = => ทีหน้าทีหลัง
รอยะ = = = = = => บอก
กาเตะ = = = = = => ด้วย
ตาฮู = = = = = => รู้
เตาะ ตาฮู = = = = = => ไม่รู้
แบ = = = = = => (ในที่นี้แปลว่า “เสียงอาซาน” ) ปกติ แบ ใช้เรียกผู้ชายที่มีอายุมากกว่า
กอฮอ = = = = = => เดี๋ยว , ค่อยก่อน, เบา
มารี = = = = = => มา
บาจอ = = = = = => อ่าน
ซูระ = = = = = => หนังสือ
มูลา = = = = = => ใหม่
บูเละ = = = = = => ได้

อ่านเรียนยาวีนอกปอเนาะตอนอื่นๆ ได้ที่นี่ค่ะ
เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 1 http://ninamori.blogspot.com/2007/07/1_2078.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 2 อาหารอร้อยอร่อย
http://ninamori.blogspot.com/2007/08/blog-post_19.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 3 วันกียามัต (วันสิ้นโลก)http://ninamori.blogspot.com/2007/09/3.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 4 อยู่เวรยาม http://ninamori.blogspot.com/2007/09/4_24.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 5 จอมวางแผน http://ninamori.blogspot.com/2007/09/5.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 6 กวนโอ๊ย http://ninamori.blogspot.com/2007/11/6.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 7 แค้นสุดๆ http://ninamori.blogspot.com/2008/06/7.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 8 เหยียบโลก http://ninamori.blogspot.com/2008/06/8.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 9 ห้องพิเศษ http://ninamori.blogspot.com/2009/01/9.html

วันศุกร์ที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๒

สนธยาปรากฏ

by Ninamori

กิตตินันท์ จรรยางาม - ถ่ายภาพ
วิทยุรายงานว่าจะมีพายุจากเมืองจีนเข้าประเทศไทย นั่นประไร ฉันดีใจอากาศจะได้เย็นเสียที.... อันที่จริงฉันรู้สึกตื่นเต้นและเย็นตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วเมื่อเห็นสนธยา ทรัพย์เย็นโดยบังเอิญในนิตยสาร ความรู้สึกเป็นเช่นนี้เสมอตั้งแต่เห็นเขาในนิตยสารก่อนๆ อย่าง สีสัน, life & family, Bangkok Metro, GM Plus, Esquire, ค คน และล่าสุดในนิตยสาร GM กุมภา 52 ที่สัมภาษณ์เขายาวเหยียด นับเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่ยอมโพสท่าถ่ายภาพตามคำเรียกร้องจากผู้ขอสัมภาษณ์ที่เตรียมเสื้อผ้าให้เปลี่ยนเสร็จสรรพ สำหรับฉันใน GM ฉบับนี้เขาดูเท่และเป็นบทสัมภาษณ์ที่ดีที่สุดเท่าที่เคยลงสื่อ เพราะคนสัมภาษณ์ (เอกศาสตร์ สรรพช่าง และ ธีพิสิฐ มหานีรานนท์) เป็นคอหนังและอ่านฟิล์มไวรัสมาก่อน จึงรู้จักเขามากกว่าสื่ออื่นๆ ที่เคยมาสัมภาษณ์ แม้การสัมภาษณ์ครั้งนี้จะถูกตัดจาก 21 หน้าให้เหลือเพียง 8 หน้าก็ตาม

แต่จากที่ฟังเขาคุยกับจุ๋ม (สุมณฑา สวนผลรัตน์) เขากลับรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควร เขาเป็นเพียงคนตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ยังไม่มีผลงานอะไร GM น่าจะสัมภาษณ์คนอื่นมากกว่า อย่างเช่น filmsick เป็นต้น เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองยังไม่เหมาะที่จะอยู่ตรงนั้น เขายังไม่ได้ทำประโยชน์ให้สังคมเท่าที่ควร ไม่เหมือน filmsick ที่ทุ่มเทกายใจเต็มที่กว่า และมีผลงานสารพัด เขาทั้งอิจฉาและดีใจที่โลกนี้มีคนอย่าง filmsick เขาบอกว่ามนุษย์พันธุ์ filmsick หายากมากอาจเป็นหนึ่งในสิบล้าน ที่สามารถทำอะไรหลายอย่างในเวลาเดียวกัน

ก็จริง...ฉันเห็นด้วยกับเขาเกี่ยวกับชายมากความสามารถผู้นี้ เพราะฉันเองก็เคยได้รับความช่วยเหลือเป็นอย่างดีจาก filmsick ตอนที่แม่ป่วยหนัก แต่ฉันไม่อยากให้เขามองตัวเองแย่แบบนั้น อย่าลืมสิว่าเจ้าสำนักฟิล์มไวรัสไม่ได้เพียงแค่ฉายหนังอย่างเดียว แต่ยังทำหนังสือหนังอีกด้วยตั้ง 11 ปก อย่าลืมสิ กว่าหนังสือแต่ละเล่มจะเสร็จสมบูรณ์มันเหนื่อยแค่ไหน ขนาดฉันเป็นแค่ผู้ช่วยหางอึ่งยังรู้สึกภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วมในหนังสือเลย แล้วไหนจะเขียนบทความแนะนำศิลปะ วรรณกรรม อีกล่ะ เขานิ่งเหมือนนึกขึ้นได้ เขาฟังแต่ไม่ได้ยินเสียงที่ฉันพูด เขามองแต่ไม่เห็นว่าตัวเองได้ทำประโยชน์ให้คนอื่นแค่ไหน

เข้าใจแล้วล่ะ... อาการของเขาเหมือนคนที่กำลังเผชิญกับภาวะขาดแคลนกำลังใจอย่างหนัก อาจเป็นเพราะจากความเหน็ดเหนื่อยเป็นเวลานาน ประกอบกับปัญหาด้านสุขภาพ ทำให้เขาไม่สามารถทำตามความใฝ่ฝันที่ตั้งใจไว้กว่า 15 ปี เขาตอนนี้ประดุจหนึ่งพายุโหมเข้าใส่และนำพาร่างสู่ทะเลลึก

ฉันไม่อยากให้เขาหยุดความฝันอยู่เพียงแค่นี้ ฉันเชื่ออย่างหนึ่งว่ากำลังใจเป็นสิ่งสำคัญเสมอ ฉันจึงอยากให้เพื่อนๆ ช่วยส่งกำลังใจปลุกระดมให้เขาลุกขึ้นและสานฝันต่อให้สำเร็จลุล่วงด้วยนะคะ

อ่านบทสัมภาษณ์ (บางส่วน) ได้ที่นี่คะ
http://www.gmgroup.in.th/main/home2_book.php?mode=1&group=2&book=2#a

วันพุธที่ ๒๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

ขยายวันแสดงงาน 13 ปี ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส)



เผลอแป๊ปเดียว ก็ครบ 20 วัน นับตั้งแต่วันเปิดงานวันแรกเมื่อวันที่ 9 ม.ค.52 แต่งานนี้มีเฮ เพราะทางหอศิลป์ใจดีขยายเวลาให้เราแสดงงานได้ต่อถึงวันที่ 12 ก.พ. หากใครที่ยังไม่ได้มา ก็เชิญนะคะ จะมาเดี่ยวมาคู่ก็ยินดีต้อนรับคะ ก่อนปิดงานทางผู้จัดจะมีการฉายหนังรอบพิเศษอีกครั้ง ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรนั้นโปรดติดตามนะคะ

งานฉลอง 13 ปี ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ เปิดให้ชมฟรีที่หอศิลป์จามจุรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (ถัดจากห้างมาบุญครอง เดินข้ามไฟแดงไปนิดเดียว ประตูทางเข้าก่อนป้ายรถเมล์แรก ตรงข้ามอุเทนถวาย)

หอศิลป์เปิดทุกวัน จันทร์-ศุกร์ เวลา 10.00 น. – 19.00 น.
เสาร์-อาทิตย์ เวลา 12.00 น.-18.00 น.

ดูบรรยากาศงานวันเปิดได้ที่นี่คะ
http://ninamori.blogspot.com/2009/01/13-13th-anniversary-dkfilmhouse.html

วันจันทร์ที่ ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 9 ห้องพิเศษ


หลังจากอูมีคลอดน้องแล้ว ฮาฟีสกลับจากโรงเรียนก็ไปเยี่ยมน้องที่โรงพยาบาล บังเอิญห้องพิเศษเต็ม เลยต้องอยู่ห้องรวมก่อน

ฮาฟีส : อูมี มาแลนิง ฮาฟีส เนาะ ตีโด ดืองา อูมี แดะฮ์
(แม่ คืนนี้ฮาฟีสนอนกับแม่น่ะ)

อูมี : นาตี วี บูเละ บีเละ พิเศษ ดูลู แดะฮ์, แอเซาะ ฮาฟีส กอฮอ มารี ตีโด ดืองา อูมี แดะฮ์
(รอให้ได้ห้องพิเศษก่อนนะ พรุ่งนี้ฮาฟีสค่อยมานอนกับแม่น่ะ)

ฮาฟีส : ซาบอ อาปอ ฮือ
(เพราะอะไรล่ะ)

อูมี : ซาบะ บีเละนิง ตะเดาะ ตือปะ ตีโด, ฮาฟีส กือนอ โดะ ตีโด อาตะฮ์ กีซี, ฮาฟีส ตีโด บูเละ เดาะ
(เพราะว่าห้องนี้ไม่มีที่นอน ฮาฟีสต้องนั่งหลับบนเก้าอี้ ฮาฟีสนอนได้มั๊ยล่ะ)

ฮาฟีส มองดูรอบๆ ห้อง ก็เห็นแต่ละเตียงมีเพียงเก้าอี้กลมๆ เพียงตัวเดียว ทำท่าคิดซักพัก ก็ผงกหัว แล้วตอบว่า

ฮาฟีส : กีตุฮ ฮาฟีส กือเละ ดูลู แดะฮ์, แอเซาะ ฮาฟีส เนาะ มารี ตีโด ดืองา อูมี แดะฮ์
(ถ้างั้น ฮาฟีสกลับก่อนน่ะ พรุ่งนี้ฮาฟีสจะมานอนกับแม่น่ะ)

บังเอิญตอนค่ำมีห้องพิเศษว่าง แต่เป็นห้องเก่าและเล็ก ซึ่งพยาบาลก็ถามว่าจะเอามั๊ย ก็ดีกว่านอนห้องรวมละน่ะ เลยตกลง และโทรศัพท์บอกอาบ๊ะซึ่งกลับไปส่งฮาฟีสที่บ้าน ให้พาฮาฟีสมาด้วยเพราะได้ห้องพิเศษแล้ว เมื่อฮาฟีสมาถึงก็ส่งยิ้มแต่ไกลดีใจมากที่จะได้นอนกับอูมี พอเข้ามาในห้องก็เดินสำรวจห้องก่อนเป็นอันดับแรก เปิดตู้เสื้อผ้า เปิดตู้เย็น เปิดประตูหลังห้อง เปิดประตูห้องน้ำ บังเอิญว่าประตูห้องน้ำมันเก่า ขอบประตูด้านล่างมันผุ และพองๆ ทำให้ปิดประตูได้ไม่สนิท ฮาฟีสก็พยายามกดประตูเพื่อจะให้ปิดให้สนิท แต่ก็ไม่สำเร็จ ปิดได้แต่มันจะแง้มๆ นิดหน่อย

ฮาฟีส : อูมี ห้องพิเศษ ก๊าปอ กอ...หระ
(แม่ ห้องพิเศษอะไร กิ๊กก๊อกชะมัดเลย)

ภาษาไทย = = = = = = = = > ภาษามลายู

คืนนี้ = = = = = = = = > มาแลนิง
นอน = = = = = = = = > ตีโดะ
รอ = = = = = = = = => นาตี
ได้มั๊ย = = = = = = = = > บูเละเดาะ
ห้อง = = = = = = = = > บีเละ
พรุ่งนี้ = = = = = = = = > แอเซาะ
ค่อยมา = = = = = = = = > กอฮอมารี
อะไร = = = = = = = = > อาปอ
ไม่มี = = = = = = = = > ตะเดาะ
เก้าอี้ = = = = = = = = > กีซี
กลับ = = = = = = = = > กือเละ
ก่อน= = = = = = = = > ดูลู
จะมา = = = = = = = = > เนาะมารี
กอหระ = = = = = = = = > กิ๊กก๊อก

อ่าน - เรียนยาวีนอกปอเนาะตอนเก่าๆ ได้ที่นี่คะ

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 1 http://ninamori.blogspot.com/2007/07/1_2078.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 2 อาหารอร้อยอร่อย
http://ninamori.blogspot.com/2007/08/blog-post_19.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 3 วันกียามัต (วันสิ้นโลก)http://ninamori.blogspot.com/2007/09/3.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 4 อยู่เวรยาม http://ninamori.blogspot.com/2007/09/4_24.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 5 จอมวางแผน http://ninamori.blogspot.com/2007/09/5.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 6 กวนโอ๊ย http://ninamori.blogspot.com/2007/11/6.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 7 แค้นสุดๆ http://ninamori.blogspot.com/2008/06/7.html

เรียนยาวีนอกปอเนาะ ตอน 8 เหยียบโลก http://ninamori.blogspot.com/2008/06/8.html

วันอังคารที่ ๑๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

ฉลอง 13 ปี ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส) : 13th Anniversary D.K.Filmhouse (Filmvirus)


by Ninamori

นโยบายของ ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส)
คือ การเปิดประตูสู่โลกกว้างแห่งภาพยนตร์นานาชาติ ให้รับรู้ความเคลื่อนไหวของแสงสี กลิ่น รสที่หลายหลากทางภูมิปัญญา โดยพยายามไม่ยึดติดกับชื่อเสียงและความคลาสสิก เพราะตระหนักว่า คำ “ หนังดี ” นั้นพูดง่ายและไม่ใช่จุดจบ ดวงกมล-ฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส) จึงขอเสนอหนังแปลกที่น่าสนใจ หาดูได้ยาก (ซึ่งไม่จำเป็นต้องน่าเบื่อดูยากเสมอไป) ทว่าเน้นหนักในด้านคุณค่าทางศิลปะภาพยนตร์มากกว่าคุณค่าเชิงวัฒนธรรมหรือการโหยหาอดีต

ดังที่รู้กันว่าหนังดีที่สมบูรณ์แบบ ทุกคนเห็นพ้องกันนั้นเป็นไม่มี ทางดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ฯ ขอรับรองว่า มันเป็นความยิ่งหย่อนไม่น้อยกว่ากัน ในการที่หนังจะกล้าคิดอาจหาญให้แตกต่างออกไปจากหนังหมื่นล้านเรื่องที่คุณพานพบทุกวัน หวังว่าคุณคงได้พบหนังดังกล่าวในการมาเยี่ยมเยือนเรา


ศิลปะเป็นเหตุ
“ อะไรนะ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ” ฉันถามเจ้าสำนัก (สนธยา ทรัพย์เย็น) ด้วยความตกใจเมื่อเขาบอกว่าจะแสดงงานศิลปะภาพยนตร์ในหอศิลป์จามจุรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อันทีจริงฉันน่าจะชินและรู้สึกเฉยๆ กับผู้ชายคนนี้มากกว่า เพราะเขามักมีไอเดียแปลกๆ อยากทำโน่นนี่เสมอ



“ เอ้า เอาก็เอา ” ฉันตอบเขาไป แล้วเขาก็รีบเล่ารายละเอียดของงานด้วยแววตาที่ตื่นเต้นว่า เขาจะรวบรวมผลงานวิจารณ์หนังของนักวิจารณ์ทั้งหมดในเมืองไทย นับจากช่วงระยะเวลาที่เข้มข้นของงานวิจารณ์ตั้งแต่กลางทศวรรษ 80 – ปัจจุบัน พร้อมมีการเสวนาและฉายหนังด้วย ทีนี้แหละคนทั่วไปจะได้รู้สักทีว่าในโลกนี้ยังมีอาชีพนักวิจารณ์รวมอยู่ด้วย ซึ่งเป็นอีกอาชีพหนึ่งที่มีเกียรติและน่าภาคภูมิใจอย่างยิ่ง แล้วเขาก็ตั้งชื่องานว่า “3 ทศวรรษศิลปะภาพยนตร์ผ่านงานวิจารณ์”

จากกระดาษเปล่าๆ สีขาว ปรากฏอักขระสวยงาม และสวยขึ้นอีกเมื่อ กัลปพฤกษ์ โอเคช่วยทำอาร์ทเวิรค์ตัวอย่างงานที่เตรียมไว้พร้อมภาพประกอบแนบไปกับโครงการเพื่อเสนอขอใช้สถานที่จัดงานให้หอศิลป์ฯ งานนี้เราต้องยื่นโครงการล่วงหน้าถึง 1 ปี เราใจตุ๊บๆ ตุ้มๆ เมื่อรู้ว่าในแต่ละปีจะมีศิลปินส่งโครงงานเยอะมากหลายร้อยชีวิต บางปีมีถึง 500 ศิลปิน แต่ปีหนึ่ง สามารถแสดงงานได้ประมาณ 50 ศิลปินเท่านั้น
เกิดอะไรขึ้น
ฉันเห็นเจ้าสำนัก กุมขมับ ถอนหายใจเฮือกๆ เมื่อสิ่งที่เขาตั้งใจอยากจัดงาน 3 ทศวรรษศิลปะภาพยนตร์ผ่านงานวิจารณ์ นั้นจำใจต้องยกเลิกไป มันไม่ใช่เหตุผลเพราะต้องใช้ทุนจัดงานค่อนข้างสูง (มาก) อย่างเดียว แต่มันมีเหตุผลอันเหลือเชื่อที่ว่าสิ่งที่เขาตั้งใจจะทำและเชิดชูนักวิจารณ์นั้นกลับไม่ได้รับความร่วมมือจากนักวิจารณ์หนังเสียเอง ทั้งจากนักวิจารณ์รุ่นใหญ่และรุ่นเล็ก

สลับตัวศิลปิน
เวลาเริ่มเหลือน้อยเต็มที เจ้าสำนักมาตัดสินใจในช่วงเส้นยาแดงผ่านแปดระหว่างรอวันเดดไลน์ที่นักวิจารณ์ส่งงาน ด้วยทนการนิ่งดูดายของนักวิจารณ์ไม่ไหว เขาตัดสินใจเปลี่ยนมาจัดงาน ฉลอง 13 ปี ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส) แทน หลังจากที่พยายามเชื้อเชิญคนวงการละครเวที วงการวรรณศิลป์ให้มาต่อสิทธิ์ขอใช้สถานที่ เพราะไหน ๆ ได้สิทธิ์เข้ารอบให้ใช้สถานที่มาทั้งทีก็ไม่อยากสูญเปล่าถูกทางหอศิลป์โมฆะยกเลิก แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีคนรับช่วง สุดท้ายก็อย่างที่เห็น งานของฟิล์มไวรัส เริ่มจัดขึ้นอย่างขาสั่นงันงก ไม่เคยมีประสบการณ์การจัดงานแสดงในแกลเลอรี่ ขั้นตอนการทำงาน หลักการที่ต้องทำมีอะไรบ้างก็ยังไม่รู้

กว่าจะถึงวันงาน
ต้องขอบคุณจากใจทั้งหมดที่มี ที่เพื่อนๆ น้องๆ ทุ่มเททั้งกายใจมาช่วย ทำให้งานออกมาสมบูรณ์เพอร์เฟ็กท์อย่างที่เห็น โดย
เฉพาะเกมแสวงบุญฮอลลีวู้ดเมกกะที่เจ้าสำนักออกแบบ
กว่าจะผ่านขั้นตอนแต่ละด่านช่างสาหัสเอาการ เริ่มจาก
ฝ่ายอาร์ทต้องดีไซน์วัดขนาดจนเหงื่อตกเพื่อให้ได้ดั่งใจผู้จัด100%
จากนั้นเป็นกระบวนการตัดสติ๊กเกอร์ พอตัดเสร็จ ก็ต้องแกะตัวอักษรทีละตัวอย่างใจเย็นที่สุด
พอแกะเสร็จแล้วก็ต้องมานั่งลอกสติ๊กเกอร์เป็นส่วนๆ แล้วมาแปะปะติดปะต่อบนพื้นให้เข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน จนต้องก้มๆ เงยๆ จนหน้ามืดและปวดหลังไปตามๆ กัน แถมต้องอดหลับอดนอน กว่าจะกลับถึงบ้านตี 1 ตี 2 ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจอีกครั้งนะคะ

ฉลอง 13 ปี ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส)
ทันทีที่ สนธยา ออกมากล่าวเปิดงาน วันศุกร์ ที่ 9 ม.ค.52 เวลา 18.00 น. ฉันเริ่มยืนไม่ติด เพราะแสงแฟลชจากกล้องหลายตัวสว่างวูบวาบ

ฉันเกรงว่าเขาจะเกร็งแล้วพูดไม่ออก แต่แล้วก็โล่งอกเพราะเขาสามารถคุมตัวเองไปได้ แถมวันนั้นพูดเยอะเป็นพิเศษ ฉันแอบถามตากล้อง
เหล่านั้นว่ามาจากไหน ถึงรู้ว่าเขาเป็นตากล้องของ ค.คน กับ จีเอ็ม และอีกหนึ่งหน่วยงานอิสระที่ทำสารคดีต่างๆ

บรรยากาศเปิดงานชื่นมื่น เห็นสนธยายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนเปิดงานเสียอีก เพราะไกรวุฒินำรางวัลที่ทางไบโอสโคปมอบให้ฟิล์มไวรัส ปี 2008 และขอบคุณทุกกำลังใจที่มาร่วมงาน โดยเฉพาะเพื่อนหลายคนที่เดินทางไกลมาจากต่างจังหวัด

วันนั้นนอกจาก สนธยา ออกมาพูดบอกเล่าประสบการณ์การดูหนังของเขาในอดีตแล้ว ก็มีคุณ สุชาติ สวัสดิ์ศรี ร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยน โดยมีคุณป๊อป-มโนธรรม เทียมเทียบรัตน์


และ คุณสิทธิรักษ์ ตุลาพิทักษ์ นั่งเชียร์อีกสองแรง จากนั้นก็มีการฉายฟิล์ม “โรงหนังอลังการ” ที่สนธยาถ่ายเองด้วยกล้องซูเปอร์ 8 มม. ความยาว 2 นาทีครึ่ง เกี่ยวกับกลุ่มคนดูหนังที่หน้าโรงหนังอลังการตรงหอศิลป์เจ้าฟ้า ระหว่างรอดูหนัง นักแสดงในหนัง (ที่ไม่รู้ตัว)


มีคุณสิทธิรักษ์ ตุลาพิทักษ์, คุณไพสิฐ พันธุ์พฤกษชาติ, คุณสุภาพ หริมเทพาธิป, คุณโดม สุขวงศ์, คุณนรา, คุณสมชาติ บางแจ้ง, คุณดุลยสิทธิ์ นิยมกุล เป็นต้น เสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะเมื่อ สนธยา พากย์ว่าคนในหนังนั้นเป็นใครบ้าง เพราะภาพมันสปีดเร็วจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร นอกจากหนังของเขาแล้วยังมีฉายเพลงของ Christine Schafer และหนังสั้นของ Ulrike Ottinger ด้วย


งานมีอะไรบ้าง
ภายในงานมีผลงานแนะนำภาพยนตร์หลายสิบชิ้น ส่วนใหญ่เป็นกรอบภาพสรุปสั้น ๆ ถึงผู้กำกับหนังระดับยอดเซียนที่หนังสือในเครือฟิล์มไวรัสเคยจัดพิมพ์มา ทั้งที่พิมพ์เอง และที่จัดพิมพ์กับสำนักพิมพ์ openbooks และก็มีจัดแสดงชิ้นงานรวมหนังจับคู่ที่ให้เพื่อนนักวิจารณ์ช่วยคัดเลือกหนังควบในจินตนาการที่น่าจัดฉาย

แล้วยังมีจัดแสดงอุปกรณ์และกล้องฉายหนัง ฉายกิจกรรมต่างๆ ที่ ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์เคยจัดงานมา ข่าวกิจกรรมการฉายหนังจากสื่อต่างๆ โปสเตอร์หนัง และมีจำหน่ายหนังสือในเครือฟิล์มไวรัส


และที่พิเศษสุดอย่างที่เกริ่นไปแล้ว เกมฮอลลีวู้ดเมกกะ (Hollywood Mecca) ที่พิสูจน์ว่าใครอยากจะไปฮอลลีวู้ด หรือไปสายนอกกระแส ผู้เล่นสามารถเลือกเดินหมากได้ตามโชคและรสนิยม แต่ประหลาดดีที่ใครเดินพบหนังบล็อคบัสเตอร์ก่อน ดูท่าว่าอนาคตจะรุ่งโรจน์กว่าเลือกทางใต้ดิน


ย้ำอีกครั้ง และขอเชิญชวนทุกท่าน
งานฉลอง 13 ปี ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส) มีจัดแสดงตั้งแต่วันที่ 9 ม.ค.52 – 28 ม.ค.52 ที่ หอศิลป์จามจุรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถัดจากห้างมาบุญครอง เดินข้ามไฟแดงไปนิดเดียว ประตูทางเข้าก่อนป้ายรถเมล์แรกนะคะ (ตรงข้ามกับโรงเรียนเตรียมอุดม)


ตั้งแต่ก่อตั้งมา 13 ปี งานนี้เป็นครั้งแรกและคงเป็นครั้งเดียวที่ฟิล์มไวรัสมีจัดฉลอง เพราะงานแบบนี้ต้องใช้งบสูงมาก ลำพังฟิล์มไวรัสเป็นเพียงหน่วยงานอิสระเท่านั้น ไม่มีรายได้ใดๆ จากการฉายหนังหรือจัดกิจกรรมต่างๆ ทุกกิจกรรมล้วนเป็นทุนส่วนตัวที่เก็บสะสมทีละเล็กละน้อยทั้งสิ้น จึงขอเชิญชวนทุกท่านมาสัมผัส ให้กำลังใจ และทำความรู้จักกับชาวฟิล์มไวรัส ในงานแสดงศิลปะครั้งแรกของพวกเขาที่ไม่เหมือนใคร