วันจันทร์ที่ ๒๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐

เรียนยาวีนอกปอเนาะ (4) อยู่เวรยาม

กิจวัตรประจำวันของฮาฟีส เมื่อลืมตาขึ้นในตอนเช้าคือ
ฮาฟีส
- อูมี ฮารีนิง กอเลาะห์ บูกอ ก้อ กาโต๊ะ ?
(แม่ วันนี้ โรงเรียนเปิด หรือ โรงเรียนปิด ?)

อูมี
- ฮารีนิง กอเลาะห์ บูกอ
(วันนี้ โรงเรียนเปิดจ๊ะ)

ฮาฟีส
– ฮือ ฮือ ! บ๊ะปอ กอเลาะห์ บูกอ ? ฮือ...
(ฮือ ฮือ ! ทำไมโรงเรียนต้องเปิดด้วยล่ะ ? ฮือ...)

อูมี
– กอเลาะห์ บูกอ ล๊า ซืบะ ฮารีนิง วันจันทร์ สีเหลือง
(โรงเรียนต้องเปิดซิ เพราะวันนี้เป็นวันจันทร์ สีเหลือง ไงล่ะ)

ฮาฟีส จะแสดงอาการกระฟัดกระเฟียด ฟาดแขนฟาดขาอย่างไม่สงบ
อารมณ์โก๋อย่างแรง และจะตั้งคำถามทำนองนี้ทุกวัน จนถึงเช้าวันเสาร์

ฮาฟีส
– อูมี ฮารีนิง กอเลาะห์ บูกอ ก้อ กาโต๊ะ ?
(แม่ วันนี้ โรงเรียนเปิด หรือ โรงเรียนปิด ?)

อูมี
– ฮารีนิง วันเสาร์ สีม่วง กอเลาะห์ กาโต๊ะ
(วันนี้ วันเสาร์ สีม่วง โรงเรียนปิดจ๊ะ)

ฮาฟีส นอนอมยิ้มหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ซักพักก็จะถามต่อ


ฮาฟีส – อูมี ฮาฟีส เน๊าะกี กอเลาะห์
(แม่ ฮาฟีส จะไปโรงเรียน)

อูมี
– กี บะปอ กอเลาะห์ กาโต๊ะ ดี กอเลาะห์ ตะเด๊าะ ออแร
(ไปทำไมล่ะ โรงเรียนปิดน่ะ ที่โรงเรียนไม่มีใครหรอก)

ฮาฟีส
– บือลาล่ะ ! ฮาฟีส เน๊าะ กี โด๊ะ เวง
(ไม่เป็นไรหรอก ! ฮาฟีส จะไปอยู่เวรยาม)

ว่าเสร็จ จอมเจ้าเล่ห์ก็หันไปนอนกอดหมอนข้าง นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข

หมายเหตุ : มีบางคืนที่อาบ๊ะ ต้องไปอยู่เวรยามที่โรงเรียน ก็จะหอบผ้าห่ม ผ้านวมไปนอนที่โรงเรียนเลย แล้วจะกลับมาเช้าวันรุ่งขึ้น ซึ่งฮาฟีสจะขอตามไปด้วย ก็ต้องอธิบายว่าไปด้วยไม่ได้ เพราะอาบ๊ะต้องไปนอนที่โรงเรียนเพื่ออยู่เวรยาม เด็กๆ ไปไม่ได้หรอก

ภาษาไทย = = = = = = = = > ภาษามลายู

วันนี้ = = = = = = = = = => ฮารีนิง
กอเลาะห์ = = = = = = = = => โรงเรียน
บูกอ = = = = = = = = = => เปิด
กาโต๊ะ = = = = = = = = => ปิด
ทำไม = = = = = = = = => บ๊ะปอ
จะไป = = = = = = = = => เน๊าะกี
ไม่มี = = = = = = = = = > ตะเด๊าะ
คน = = = = = = = = = => ออแร
ไม่เป็นไรหรอก = = = = = = > บือลาล่ะ
จะไป = = = = = = = = = > เน๊าะกี
อยู่เวร = = = = = = = = = > โด๊ะ เวง
พ่อ = = = = = = = = = > อาบ๊ะ หรือจะเรียก อาเย๊าะ, แว, เป๊าะ ก็ได้
แม่ = = = = = = = = = > มี่, หรือจะเรียก อูมี, เจะ, เม๊าะ ก็ได้

ไม่มีความคิดเห็น: